Przeurocze miasteczko tętniące życiem i gwarem w sezonie letnim. Miasteczko położone jest w województwie pomorskim na Wybrzeżu Słowińskim. Łeba prawa miejskie otrzymała w 1357 r. W I- III wieku n.e. Łeba była zamieszkiwana przez Gotów, pozostałością po nich są kamienne kręgi w okolicznych wsiach. W V w. zajęli ten teren Słowianie. Miejscowość powstała po rozstąpieniu się Jezior Sarbsko i Łebsko na Mierzei Łebskiej. Tę miejscowość zbudowali Pomorzanie mówią
cy językiem kaszubskim. Od XIII w. rozpoczęli napływ kolonizatorzy niemieccy – stąd wiele pozostałości poniemieckich. W 1912 r. w okolicach Łeby i Smołdzina było trzęsienie ziemi. Obecnie Łeba słynie ze swoich warunków naturalnych wpływających na leczenie chorych z układem oddechowym.
Łeba jest również kojarzona ze Słowińskim Parkiem Narodowym w którym znajdują się wydmy. W Rąbce – dzielnicy Łeby na Mierzei Łebskiej podczas II Wojny Światowej działał doświadczalny poligon niemieckiej broni rakietowej Rheintochter. Perłą architektury Łeby jest zameczek z przełomu XIX w i XX w.- obecny Hotel Neptun. 
Miasteczko posiada wiele plaż, jednak najbardziej popularne są plaże A i C przy hotelu Neptun, oraz plaża B – ciągnąca się od falochronu w kierunku zachodnim. Spacerem można również z tej plaży dojść na Łącką Wydmę – około 9 km.
Łeba jest słynna również z dostępu do Słowińskiego Parku Narodowego. Wybrzeże Bałtyku w granicach między Rowami a Łebą jest unikatowym fragmentem polskiego wybrzeża, gdzie wiatr i piasek tworzą cudny krajobraz. Na terenie Parku występują wydmy różniące się genezą, wyglądem oraz historią. Przyczyną zniszczenia szaty roślinnej na tym obszarze i zasypania jej piaskiem była działalność człowieka. Świadczą o tym węgielki drzewne z pożaru lasu. 
Zachodnią i wschodnią część Mierzei Łebskiej zajmują wydmy charakteryzujące się ruchliwością do 3 m/rok. Środkową część Mierzei – ok. 5 km stanowią wydmy wędrujące z prędkością 2-10 m/rok
Skutkiem tego procesu jest wtargnięcie wydm do Jeziora Łebsko. Największa z wydm to Łącka Wydma, mierząca obecnie ok. 30 m. Po dotarciu na jej szczyt rozpościera się zapierający dech w piersiach widok.
